Lubiatowscy h. Ostoja pisali się z Błociszewa, a wzięli nazwisko od Lubiatowa Większego w p. kośc. Stanisław Błociszewski, dziedzic części w Błociszewie, w r. 1452 mąż Apolonii (P. 18 k. 8v, 13), kupił w 1470 r. za 100 grz. od Mikołaja niegdy Ostrowskiego trzecią część w Lubiatowie Większym (P. 1385 k. 69v). Od Małgorzaty, wdowy po Jakubie L-m, nabył 1472 r. za 100 grz. oprawę jej posagu na połowie Lubiatowa Większego oraz na ćwierci Mączlina (ib. k. 161). Nie żył już 1481 r., kiedy żona jego Apolonia, nazwana tu Lubiatowską, występowała jako wdowa na terminie z Piotrem i Filipem, braćmi z Mniejszego Lubiatowa (Kośc. 227 k. 82, 88v). Żyła jeszcze 1496 r. Córka Stanisława, Katarzyna, żona Jana Tworzyjańskiego, nie żyła już 1496 r. (ib. 230 k. 110v). Synowie: Jan, Piotr i Mikołaj, dziedzice części w Błociszewie (ib. 228 k. 32v). Mikołaj został zamordowany w 1494 r. (ib. 230 k. 21v, 22). Jan, pleban w Nowym Mieście 1487 r. (ib. 228 k. 31, 31v), żył jeszcze w 1509 r. (ib. 233 k. 6v; 345 k. 3v).
Piotr Błociszewski cz. L-i, syn Stanisława i Apolonii, obok brata Jana, dziedzic w Błociszewie, Lubiatowie Większym i Mączlinie w l. 1489-1499 (ib. 228 k. 71; 231 k. 48; P. 856 k. 80; 1387 k. 135). Mąż Barbary Rogaczewskiej, córki Macieja, która w 1476 r. kupiła za 500 grz. Rogaczewo w p. kośc. od swego stryja ks. Tomasza Rogaczewskiego, plebana w Jaraczewie (P. 1386 k. 65v). Piotr, nazwany L-m 1493 r. (P. 22 k. 104), już nie żył 1511 r., kiedy to Barbara zapisała 50 zł posagu za córką Małgorzatą Benedyktowi Pigłowskiemu (P. 865 k. 15v). T. r. sprzedała wieś Rogaczewo Wielkie za 300 grz. Maciejowi Skaławskiemu (ib. k. 118v). Uprzednio, t. r. zapisała na Rogaczewie roczny czynsz na altarię w Dolsku (P. 786 s. 253). Od Macieja Skaławskiego nabyła 1512 r. sposobem wyderkafu za 90 grz. siedem łanów roli, w tym trzy i pół łanów osiadłych, w Międzychodzie w p. kośc. (ib. s. 326). Żyła jeszcze 1513 r. (Kośc. 24 k. 115; P. 865 k. 303). Inna córka Piotra i Barbary, Zofia,
@tablica
z Michałem Bardskim proponował 1399 r. na arbitra Filipa z Cielczy (ib., nr 1185). Ten sam niewątpliwie mikołaj, zastępujący na sądach kościańskich w 1399 r. dość często starostę (ib., nr 2335, 2362, 2371 etc), burgrabia kościański w l. 1399-1401, stolnik poznański (zwany też czasem stolnikiem kaliskim ) w l. 1400-1415 (G.), był dziedzicem Lubiatowa, Gawron, Kołacina (Boniecki). W 1412 r. od opata lubińskiego Macieja kupił za 500 grz. wieś Starygród (KDW V, s. 201). Umarł między 9 XII 1415 r. a 20 VI 1416 r. (G.). Chyba ten sam Mikołaj był w 1401 r. dziedzicem w Lubiatowie Większym (Kośc. 1 k. 142), a w l. 1407-1408 dziedzicem w Dusinie i Daleszynie (Kośc. 3 k. 66, 94). Żoną Mikołaja na Dusinie i Daleszynie była w l. 1407-1412 Bieniaszka, córka Sędziwoja z Uzarzewa, dziedziczka Tomiszewa i Latalic (P. 3 k. 233). Siostra Mikołaja Katarzyna 1415 r. (Kośc. III k. 53). Kachna i Hinczka z Lubiatowa występowały 1406 r. przeciwko Mikołajowi Żydowskiemu (Najst. Ks. Ziem. Pozn., nr 2820, 2821). Procesowali się z owym Żydowskim w tym samym czasie Bogusz L. i Przecław, dziedzic w Lubiatowie (ib., nr 2798, 2861). Boniecki przypuszcza, iż synami stolnika Mikołaja mogli być Czema i Mikołaj z Lubiatowa, którzy 1428 r. ręczyli w Dolsku opatowi lubińskiemu za swojego poddanego. Mikołaj z Lubiatowa świadczył 1429 r. na zapisie czynszu wyderkafowego, zrobionym przez rodzeństwo z Jasienia na rzecz plebana z Gośliny, oraz na dokonanej przez Mikołaja z Grabowa wymiany Luboni na Rozdziałowo (KDW V, s. 489, 498). Nie wiem, czy ten sam Mikołaj z Lubiatowa, altarysta i kaznodzieja poznański, był w 1436 r. jednym z wykonawców ostatniej woli Mikołaja z Górki, kanclerza katedralnego poznańskiego (ib. s. 574). Wspomniany wyżej pod r. 1406 Przecław, dziedzic w Lubiatowie, był chyba mężem Elżbiety, bowiem w 1444 r. Elżbieta (Helżuchna), żona Przecława niegdy z Lubiatowa, miała terminy z Anna, żoną Mikołaja Trzcińskiego (Kośc. 17 s. 512, 544).